فارابی

بونصر محمد فارابی (به عربی: أبو نصر محمد الفارابی، متولد حدود ۸۷۰ میلادی – درگذشته بین ۱۴ دسامبر ۹۵۰ تا ۱۲ ژانویه ۹۵۱ میلادی)، که در غرب لاتین با نام آلفارابیوس شناخته می‌شد، فیلسوف و نظریه‌پرداز موسیقی در دوره اسلامی بود. او به عنوان پدر نئوافلاطونی اسلامی و بنیانگذار فلسفه سیاسی اسلامی شناخته شده است.[۵] حوزه‌های مورد علاقه فلسفی فارابی شامل فلسفه جامعه و دین، فلسفه زبان و منطق، روان‌شناسی و معرفتشناسی، متافیزیک، فلسفه سیاسی و اخلاق بود. او در هر دو زمینه عملی و نظری موسیقی تخصص داشت و اگرچه به‌طور ذاتی دانشمند نبود، آثارش شامل مباحثی در نجوم، ریاضیات، کیهان‌شناسی و فیزیک است.[۶]