خواجه نصیرالدین طوسی

ابوجعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی (۵۷۹–۶۷۲ ه) (۱۲۰۱–۱۲۷۴ م) شاعر،[۵] همه‌چیزدان،[۶][۷] فیلسوف، متکلم، فقیه، ستاره‌شناس، اندیشمند،[۶] ریاضیدان، منجم، پزشک و معمار ایرانی[۸][۹][۱۰] بود. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصیرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.[۱۱][۱۲] ابن خلدون (۱۴۰۶–۱۳۳۲ م) او و فخرالدین رازی را بزرگ‌ترین دانشمندان ایران دانسته است